Sarah Jansen – 39 jaar
Allround medewerker en staatsiechauffeur bij het zorgteam in Eindhoven. 

Ze krijgt soms zomaar een knuffel in de supermarkt, van iemand die blij is dat Sarah en haar collega’s er waren vlak na het overlijden van een dierbare. “Daar doe je het voor, je kunt echt iets voor mensen betekenen.”

Rouwservice Nederland werkt samen met grote en kleine uitvaartondernemingen door het hele land. “Gelukkig nemen die uitvaartondernemers vaak de moeite om complimenten van de familie aan ons door te geven”, vertelt Sarah. “Daar doe je het toch voor, voor de nabestaanden. Wij zijn vaak de eersten die zij zien nadat er iemand is overleden.”

Sarah is allround medewerker en werkt vanuit de locatie Eindhoven. Haar Duitse tongval - ze komt uit Koblenz - in combinatie met haar onmiskenbaar Brabantse zachte g zorgen ervoor dat ze niet snel vergeten wordt. “Laatst verzorgde ik een mevrouw die duidelijk erg van breien hield. Ik stelde de familie voor om daar iets mee te doen in het bloemstuk op de kist. Later stuurden ze foto’s om te laten zien dat ze dat ook echt hadden gedaan. Ze vroegen of het doorgestuurd kon worden naar ‘die mevrouw met dat Duitse accent’. Het is ook mijn ijsbreker: mensen vragen vaak waar ik vandaan kom en dan heb je meteen een praatje over een wat luchtiger onderwerp.”

‘Iedere dag is anders’
Als allround medewerker stapt Sarah iedere dag met een collega op de bus om overledenen op te halen en te verzorgen. Ze komt in verpleeghuizen, in ziekenhuizen, bij mensen thuis. “Iedere dag is anders”, zegt ze. “Je weet nooit wat je achter de voordeur aantreft. Of je een overledene van boven naar beneden moet dragen. Wat het verhaal achter het overlijden is.”

“Vertel je verhaal maar, ik luister wel”

Sarah zocht lange tijd naar wat ze wilde, wat voor werk er bij haar paste. “In de uitvaartbranche voelde ik direct: dit is ‘m. Hier pas ik bij. Het is een mooi, dankbaar beroep.” Maar het is niet voor iedereen, vindt ze. “Het gaat niet alleen om oudere mensen die vredig in hun slaap zijn overleden. Wij komen ook bij mensen thuis na een zelfdoding. We zien kinderen. We zien mensen van onze eigen leeftijd. En ook het verzorgen is niet alleen maar mooi: je moet tegen de geuren kunnen, er komen lichaamssappen vrij. Als iemand een maagbloeding heeft gehad, is dat echt niet prettig om te zien.” Je moet sterk in je schoenen staan, wil Sarah maar zeggen. Maar sta je dat, dan is het volgens haar het mooiste werk wat er is.

En natuurlijk zitten er ook minder leuke kanten aan. “Soms denk ik aan het eind van een lange dag: niet wéér een trap… Die momenten zijn er ook. Of als ik tijdens een nachtdienst een onverharde bosweg in moet rijden om ergens te komen, dan denk ik wel eens ‘had het niet gewoon een verzorgingstehuis kunnen zijn’? Maar dat soort dingen horen er gewoon bij.”

Coronatijd: steun aan elkaar
Een van de mooiste momenten vindt Sarah de verzorging van een overledene samen met de familie. “Nabestaanden vertellen tijdens de verzorging over hun overleden dierbare, ze kunnen hun verhaal kwijt. Doe maar, denk ik dan. Ik luister wel. In Coronatijd ging dat allemaal niet. Toen kwamen we mensen alleen ophalen en gingen we meteen weer weg.” Ze vond het een zware periode. “Sarah vond het lastig, maar kreeg veel steun van haar collega’s.

“We hebben een heel mooi team. Je bent nooit alleen en we kunnen alles met elkaar bespreken. Tegen nieuwe mensen zeg ik altijd: maak je iets mee, bel dan een collega. Iedereen heeft een luisterend oor, iedereen snapt het, we zijn allemaal een keer begonnen. Denk niet dat jij groter bent en je wel sterk kunt houden. Dan blijf je de beelden voor je zien. Gelukkig staat ons team als een huis en is de werksfeer heel goed. We doen na werktijd ook leuke dingen samen.”

‘Het hoort er nu eenmaal bij’
Om te blijven leren, gaat Sarah regelmatig naar beurzen, vakdagen en lezingen. “Laatst heb ik een tweedaagse cursus gevolgd voor dementievriendelijke uitvaartverzorging. Ik heb geleerd hoe je mensen met dementie kunt betrekken bij een overlijden, dan werk je bijvoorbeeld veel met kleuren en geuren. En ik leer heel veel van collega’s, want iedereen heeft een andere achtergrond.” Op haar beurt geeft Sarah haar enthousiasme voor het vak door aan haar dochter. “Die hield er in groep vier al een spreekbeurt over. Ze wil er alles over weten, gaat ook vaak mee naar de zaak. Voor haar is het normaal en dat vind ik belangrijk. Want overlijden hoort er nu eenmaal bij.”